Zelfredzaamheid. Weerbaarheid. Voorbereid.
Direct na het behalen van mijn HAVO diploma ben ik op mijn 18e jaar bij Defensie gaan werken. Iets wat ik als kind altijd al wilde. Uiteindelijk heb ik ruim 16 jaar bij Defensie gewerkt en ben ik onder andere geruime tijd leidinggevende en SF (Special Forces) Medic geweest bij diverse speciale eenheden.
Levens kunnen redden onder de meest uitdagende, complexe en gevaarlijke situaties met beperkte uitrusting, middelen en ondersteuning was direct een enorme passie voor mij tot op de dag van vandaag.
Tijdens de diverse opleidingen en trainingen die ik heb gevolgd in Nederland en daarbuiten, ben ik zowel lichamelijk als geestelijk tot het uiterste gepusht en dit heeft me geleerd zelfredzaam en weerbaar te zijn. Het heeft me deels gemaakt tot de persoon wie ik vandaag de dag ben en pluk hier dagelijks de vruchten van. Door de vele uitzendingen, missies en opdrachten in binnen- en buitenland heb ik veel operationele ervaring opgedaan, die naadloos aansloten bij mijn opleiding en training.
“Als leidinggevende werd ik diverse malen op de proef gesteld tijdens uitzendingen, waarbij ik leidinggaf aan een team,
tijdens o.a. vuurgevechten, bermbom (IED) strikes, nachtelijke èn heimelijke operaties. Soms zeer stressvolle
situaties waar ik enorm veel van heb geleerd.”
Na mijn carrière bij Defensie, besloot ik de opgedane kennis & ervaring toe te passen in het bedrijfs- en semioverheidsleven als crisis & emergency preparedness manager en security consultant. Bij deze nieuwe uitdaging moest ik bijvoorbeeld crisis management plannen maken maar werd ik ook geconfronteerd met situaties in zowel binnen- en buitenland waarbij ik mijn werk met beperkte middelen en ondersteuning moest uitvoeren en tot een succes diende te brengen.
Bijvoorbeeld tijdens de begeleiding en beveiliging van een groep personen van diverse NGO’s (Non-Governmental Organizations) door de jungle en uitgestrekte gebieden in Zuid-Amerika of een persoonsbeveiligingsopdracht in de buitenwijken van Nairobi. Inmiddels ben ik in bijna 70 landen geweest, waaronder de meeste gevaarlijke ter wereld.
Meer en meer wilde ik al deze lessen, vaardigheden en kennis overbrengen op anderen hoe zij zich kunnen voorbereiden op, en hoe te handelen tijdens, levensbedreigende situaties. Denk hierbij aan personen die werkzaam zijn bij Defensie, Politie, beveiligingsorganisaties, NGO’s, zakenreizigers, enzovoort.
“Wat moet ik doen bij een terroristische aanval als ik vanuit mijn organisatie in Kenia, Somalië of Mali werk?”
“Hoe stop ik een levensbedreigende bloeding als er geen ambulance kan komen?”
“Hoe communiceer ik vanuit een afgelegen locatie, waar geen telefoonbereik is en wat moet ik doen als er dáár iets ernstigs gebeurt?”
“Hoe ga ik om met langdurige stroomuitval zonder steun vanuit een overheid or andere organisatie?”
Het zijn allemaal heel diverse vragen die ik kreeg tijdens mijn trainingen en opleidingen. Ik merkte dat er een enorme behoefte was om met korte, intensieve fysieke trainingen deze mensen zelfredzaam en weerbaar te maken waardoor zij beter voorbereid op pad konden.
Het gaf ze ook meer zelfvertrouwen en ‘peace of mind’.
Tijdens het begin van de COVID19 crisis werd ik en de rest van Nederland geconfronteerd met een nieuwe realiteit die ik alleen kende vanuit bepaalde locaties in het buitenland. Lege supermarkten, lockdowns, volle ziekenhuizen, beperkte spoedeisende zorg capaciteit, gesloten winkels en een ongekende sociale onrust die diverse keren leidden tot enorme escalaties.
Nu ben ik thuis, vanuit mijn achtergrond, altijd goed voorbereid geweest om onder andere voor langere tijd zelfredzaam te zijn en andere calamiteiten te kunnen doorstaan, echter werd ik mij bewust dat de rest van Nederland dit niet of nauwelijks kan.
Waarom koos Nederland ervoor om bij het uitbreken van een ongekende crisis massaal wc-rollen in te slaan tot deze nauwelijks meer verkrijgbaar waren? Het was grappig en tegelijk schrijnend om te zien.
Ik ben verder gaan onderzoeken waarom Nederland niet goed is voorbereid. Waarom zijn we als land niet zelfredzaam, zelfvoorzienend en weerbaar maar wel ontzettend reactief in plaats van proactief? Welke rol speelt de overheid hierin? Waarom bestaan er zogenaamde ‘prepper communities’ en wat doen zij precies?
“Bij een grote ramp ben je op jezelf aangewezen en komt
het erop aan hoe goed jij bent voorbereid”
Laten we ervan uitgaan dat de overheid haar best doet, zij levert informatie aan over wat je in huis moet hebben, als voorbereiding op een ramp en wat je moet doen “als de sirene gaat”. Daarbij houdt het wel op, hele beperkte informatie dus.
“Preppers” gaan wel een stap verder, zij zijn zich in ieder geval (meer) bewust dat een overheid, in eerste instantie, weinig tot niks kan betekenen bij een grote ramp, crisis of andere grote calamiteit en dat je dus op jezelf/ je familie of buurt bent aangewezen.
Toch gaan weerbaar, zelfredzaam en voorbereid zijn verder dan (en nu even heel kort door de bocht) veel voedsel, water en brandstof inslaan en een noodkachel, generator en een EHBO setje in huis hebben.
Het goede nieuws is dat ik heb besloten, op basis van mijn ruim 20 jaar aan kennis & ervaring, om een unieke, zeer complete cursus te ontwikkelen.
Ik leer je persoonlijk en stap-voor-stap, op basis van unieke lessen, kennis en jarenlange ervaring uit onder meer de Special Forces van Defensie om wèl zelfredzaam, weerbaar en voorbereid te zijn op een grote ramp of crisis, voor jezelf en voor je dierbaren.
Heb je nog vragen? Neem contact op!